Po raz pierwszy w 12-letniej historii Rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans realizowano jeden temat w czasie dwóch edycji. W zeszłym roku rozpoczęliśmy realizację tematu „Mistagogia Eucharystii i Liturgii Godzin”, który – ze względu na ilość możliwych do poruszenia zagadnień – został rozłożony na dwa lata. 

W ubiegłym roku pochylano się nad obrzędami wstępnymi Mszy świętej oraz liturgią słowa. Hasłem przewodnim, które nam towarzyszyło, były słowa papieża Piusa X, aby „modlić się liturgią”. Chodziło zatem o takie wprowadzenie (mistagogia) w obrzędy liturgiczne, aby nie tyle modlić się w czasie liturgii, jakby o modlitwę trzeba było niejako powalczyć w między czasie, obok spełnianego rytuału liturgicznego, ale żeby modlić się liturgią, a więc wszystkimi słowami modlitw, śpiewami, gestami i postawami ciała, wszystkimi zmysłami zaangażowanymi w odbiór całego bogactwa liturgicznych symboli.

W tym samym duchu realizowano dwunastą edycję Rekolekcji Mysterium fascinans. Od piątku do niedzieli (6-8 września 2019 r.) wraz z zaproszonymi gośćmi pochylano się nad kolejnymi obrzędami Mszy świętej, począwszy od obrzędów przygotowania darów na obrzędach Komunii i rozesłania kończąc.

W tych rozważaniach patronował św. Augustyn, którego słowa skierowane w jednym z kazań do neofitów, obrano za motyw przewodni tegorocznej edycji: „Stań się tym, co przyjmujesz”. Można byłoby od razu dodać: „Stań się tym, Kogo przyjmujesz”, gdyż najgłębszym sensem Eucharystii nie jest jedynie konsekracja, której „efektem” jest realna obecność Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi, ale oddanie pełnej czci, chwały i uwielbienia Bogu Ojcu przez Jezusa w Duchu Świętym oraz nasze uświęcenie, a więc zjednoczenie z Bogiem w Chrystusie, upodobnienie do Bożego Syna mocą przyjętej Komunii świętej. O ile prawdziwe jest słynne polskie przysłowie, że „z kim przestajesz, takim się stajesz”, o tyle w wypadku Eucharystii nabiera jeszcze na znaczeniu, gdyż głębia owej przemiany, która się w nas dokonuje na skutek zjednoczenia z Chrystusem w Eucharystii, jest nieporównywalna z jakimkolwiek ludzkim upodobnieniem do drugiego człowieka. Ten motyw, bez wątpienia, był nicią przeplatającą prawie wszystkie referaty, które głosili doskonale znani wszystkim uczestnikom wykładowcy: o. Dominik Jurczak OP, ks. Maciej Zachara MIC, ks. Krzysztof Porosło i ks. Piotr Roszak, zeszłoroczny rekolekcjonista.